Αν οι ηθοποιοί είναι καλοί οργανοπαίκτες, πρέπει να μπορούμε να «μουσοποιήσουμε» την ταινία μόνο με την ομορφιά της φωνής τους. A priori, έχω ήδη πολλή μουσική στις ταινίες μου, πολλή μουσική από τη στιχουργική πλευρά. Δεν χρειάζεται να προσθέσετε περισσότερα. Ωστόσο, συνεργάζομαι με τον Philippe Sarde εδώ και είκοσι χρόνια. Για κάποιον που δεν του αρέσει πολύ η μουσική στις ταινίες, είναι πολύ καλό. Συναντηθήκαμε στο A Bag of Marbles. Μια ταινία «οικογενειακής χρονιάς» χωρίς μουσική ήταν αδιανόητη. Μια κονσερτίνα, ένα σαξόφωνο σοπράνο, λίγο ritornello και το κόλπο έγινε ωραία. Από τότε, συναντιόμαστε τακτικά. Μία στις δύο ταινίες είναι χωρίς μουσική, η άλλη είναι κάτι σαν: «Ξέρεις, Philippe, αυτή τη φορά, δεν είμαι σίγουρος για καμία μουσική… Αλλά, κοίτα το pre-edit πάντως και πες μου «Εσύ Χρειάζομαι μια νότα εδώ ή εκεί… Αλλά αν είναι με μουσική, δεν είναι σχεδόν τίποτα…» Είναι σχεδόν τίποτα που δουλεύει ο Philippe. Με ρωτάει ποια μουσική μπορεί να μου πέρασε από το μυαλό κάποια στιγμή στην ταινία. Για την Ponette, ήταν ο Debussy, χωρίς αμφιβολία για την ελαφρότητα (ίσως έλειπε η καθετότητα)… Ο Philippe θέλει να μάθει ποια όργανα θα ήθελα να ακούσω. Λες και ήθελε να πιστέψω ότι, για λίγο, έγραφα τη μουσική για την ταινία. Για πολλούς είναι αυτός και μόνο αυτός. Ακούστε τη μουσική των Barocco, Tess ή La Pirate και, αμέσως, ο Philippe Sarde εντοπίζεται, ξεπλένεται, αναγνωρίζεται. Ωστόσο, από αυτό το «σχεδόν καθόλου μουσική» που ζητήθηκε, ο Philippe συνθέτει μισή ώρα. Δώδεκα με δεκαπέντε λεπτά θα βάλουν τέλος στη ζωή τους για πάντα στην ταινία. Είμαι ενθουσιασμένος και γι‘ αυτό ο Philippe έγραψε τις παρτιτούρες για εννέα από τις ταινίες μου. Και μετά, πρέπει να πούμε πόσο ευχάριστη είναι η συνεργασία με τον Philippe. Όπως πάντα, μιλάμε (λίγο) για μουσική και το ουσιαστικό, το πολύ ουσιαστικό, είναι δύο κουτσομπολιά στη δουλειά. Και, στο στούντιο, ανακαλύπτω ξανά την άμεση, αυθόρμητη πλευρά των γυρισμάτων. Ο Philippe αρέσκεται να μου γυρίζει: «Πες μου, Jacques, αν επιταχύναμε λίγο τον ρυθμό; „. Εγώ: «Και αν παίζαμε το θέμα μόνο στο τσέλο; „. Δεν έχουμε πρόβλημα εγωισμού. Συνεχίζουμε να διασκεδάζουμε ηχογραφώντας. Και αυτό είναι πολύ καλά έτσι.
