Πριν από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου, Τραβηγμένο από τη ζωή, το Jackson’s Art Blog ζήτησε από τον καλλιτέχνη Bill Murphy με έδρα τη Νέα Υόρκη να μιλήσει για το πώς ανέπτυξε νέους τρόπους προσέγγισης του σχεδίου κατά τη διάρκεια της 50χρονης πρακτικής του. Εδώ, ο χαρακτικός, ζωγράφος, συρτάρι και εκπαιδευτικός, μοιράζεται πώς αναζωογόνησε την πρακτική του στο σχέδιο, αφαιρώντας τα όρια μεταξύ των υλικών και χαιρετίζοντας μια νέα εμπειρία εργασίας.
Πάνω εικόνα: Επίδειξη για μια τάξη σχεδίασης φιγούρων: Jesse2018, Μπιλ Μέρφι, κάρβουνο Soft Vine και κόκκινο κραγιόν σε χαρτί Strathmore Ingres, 46 x 61 cm
του Μπιλ Μέρφι
Το σχέδιο ήταν δεύτερη γλώσσα για μένα για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Μάλιστα, η μητέρα μου έλεγε ότι ζωγράφιζα πριν αρχίσω να μιλάω. Πάντα μου άρεσε το σχέδιο για την αμεσότητά του, την ισχυρή εκφραστικότητα του και την τεχνική του απλότητα. Αλλά κάπου στην καλλιτεχνική μου καριέρα άρχισα να χάνω το ενδιαφέρον μου για τα ίδια τα μέσα σχεδίασης. Όπως συχνά στη ζωή, όσο πιο εξοικειωμένοι γινόμαστε με κάποια πράγματα τόσο λιγότερο τα εκτιμούμε ή ακόμα και τα παρατηρούμε. Όταν αντιλήφθηκα αυτό το καλλιτεχνικό ενθουσιασμό, ήξερα ότι θα έπρεπε να βρω κάποια μέθοδο για να πετάξω στον εαυτό μου «λίγα curveballs», σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσω το ενδιαφέρον μου για την τέχνη. Έπρεπε να κάνω ξανά ενδιαφέρουσα τη ζωγραφική.
Για μένα η λύση βρέθηκε στα ίδια τα μέσα. Ανακάλυψα ότι δεν έπρεπε να ανακαλύψω ξανά τον τροχό. Μόνο μικρές αλλαγές, μικρές προσθήκες, θα μπορούσαν να είναι αρκετές για να αναζωπυρώσουν τον ενθουσιασμό του σχεδίου. Η πρώτη από τις αλλαγές που έκανα στην πρακτική μου στο σχέδιο ήταν να εισαγάγω το παστέλ χρώματος στα σχέδια με κάρβουνο. Μέχρι τη στιγμή που έφτιαξα το σχέδιο Χειμερινό ηλιοστάσιο, υπήρχαν πολύ σαφή όρια μεταξύ κάθε μέσου που χρησιμοποιούσα. Τα σχέδιά μου με κάρβουνο ήταν ακριβώς αυτό και μόνο – χρησιμοποιώντας κλήμα, συμπιεσμένο κάρβουνο και μολύβι με κάρβουνο (για λεπτομέρειες).
Χειμερινό ηλιοστάσιο2012
Μπιλ Μέρφι
Κάρβουνο και παστέλ σε χαρτί Strathmore Ingres, 46 x 61 cm
Στα αρχικά στάδια της Χειμερινό ηλιοστάσιο Ένιωσα μια ατελή στο σχέδιο στη μονοχρωμία του. Με τον χειρισμό των ψηφιακών φωτογραφιών αναφοράς που χρησιμοποιούσα, διαπίστωσα ότι μπορούσα να υπερβάλλω τον κορεσμό χρωμάτων της φωτογραφίας. αυτό μου επέτρεψε να φανταστώ και να δω περισσότερο χρώμα στο νυχτερινό τοπίο. Αυτή η αίσθηση χρώματος μου επέτρεψε να ξαπλώσω σε μικρές παρτίδες από καφέ-κόκκινα και υδατοπράσινα σε αντίθεση. Καθώς το σχέδιο προχωρούσε, συνειδητοποίησα ότι το σχέδιο θα ήταν αρκετά ατελές χωρίς αυτό το πρόσθετο χρώμα. Φαινόταν να φέρνει το έργο πιο κοντά στο μέρος που το είχα οραματιστεί όταν το συνέλαβα για πρώτη φορά.
Τα επόμενα χρόνια συνέχισα αυτή την εισαγωγή χρώματος στο έργο. Αλλά σαν να μπορούσε να προβλεφθεί, τελικά και αυτή η προσθήκη άρχισε να νιώθει μια «παιτική» αίσθηση. Ήταν σε αυτό το σημείο της καριέρας μου, πριν από περίπου δύο χρόνια, που αποφάσισα να ταράξω ξανά τα πράγματα σπάζοντας περαιτέρω τα εμπόδια μεταξύ των μέσων φέρνοντάς τα μαζί. Ένα καλό παράδειγμα αυτής της χρήσης πολλαπλών μέσων σε ένα μόνο σχέδιο θα ήταν το σχέδιό μου Κορίτσι στο τρένο Ε.
Θέλοντας μια ματιά κάπως παρόμοια με τη διασκέδαση μιας διαδρομής με το μετρό της Νέας Υόρκης, αποφάσισα να κάνω αυτό το σχέδιο του προσώπου μιας νεαρής γυναίκας σε ένα κομμάτι από κυματοειδές χαρτόνι. (Υπάρχουν περισσότερες αρχειακές εναλλακτικές, και περισσότερα σε αυτό σε μια στιγμή). Ξεκίνησα το περίγραμμα του προσώπου με απαλό μολύβι Ebony. στη συνέχεια δούλεψε στο φόντο με απαλό λευκό παστέλ. Για να αυξήσω την αντίθεση, δούλεψα ξανά το κεφάλι με, πρώτα, ένα πλύσιμο με κάρβουνο και μετά ένα πλύσιμο με μελάνι India για τα σκοτεινά, καθώς και ένα στυλό πινέλου Faber Castell για λεπτομέρειες του προσώπου. Για να δώσω κάποιες μικρές «αλλαγές θερμοκρασίας» στη συνολική αίσθηση, χρησιμοποίησα Burnt Sienna και Cobalt Blue Nupastel στις σκιές και τα φώτα. (Με πιάνει ίλιγγος τώρα καθώς θυμάμαι το πλήθος των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν)
Το επόμενο πρωί στο στούντιο μου κοίταξα τη δουλειά από το προηγούμενο βράδυ και δεν ήμουν λιγότερο ενθουσιασμένος από τα αποτελέσματα. Τόσο πολύ που αποφασίζω να συνεχίσω το σχέδιο, συμπληρώνοντας το υπόλοιπο σχήμα, σε ένα άλλο κομμάτι του πίνακα. Το μεγαλύτερο μέρος της φιγούρας έχει μπλοκαριστεί με πλύσιμο με κάρβουνο (ένα μείγμα σκόνης άνθρακα και νερού) και χωρίς αρκετά τη σειρά υλικών που έριξα στο σχέδιο του κεφαλιού (αυτό ήταν σκόπιμα, για να κρατήσω το κεφάλι ως το σημείο εστίασης ).
Όσο κι αν μου αρέσει το χρώμα και η υφή της επιφάνειας του κυματοειδούς χαρτονιού, δεν είναι η ιδανική επιφάνεια σχεδίασης. Για να εξισώσω την ίδια αξία του χαρτονιού, άρχισα τελικά να πειραματίζομαι με εναλλακτικούς λόγους για να αξιοποιήσω. Ο αγαπημένος μου τρόπος εργασίας αυτή τη στιγμή είναι η χρήση χαρτιού ακουαρέλας Fabriano Artistico hot press, (το αγοράζω σε ρολό), γειωμένο με λεπτό ακρυλικό πλύσιμο. Αλλάζω αυτό το χρώμα του εδάφους από εικόνα σε εικόνα, εφαρμόζοντας ένα χρώμα που θα δημιουργήσει μια διάθεση σε συμφωνία με το πνεύμα του σχεδίου.
Κορίτσι στο τρένο Ε2018
Μπιλ Μέρφι
Γραφίτης, κάρβουνο, πλύσιμο με κάρβουνο, παστέλ και μελάνι σε χαρτόνι, 101 x 56 cm
Ένα σχέδιο που νομίζω ότι απεικονίζει τη σημασία του χρώματος του εδάφους είναι το σχέδιο του Εμφυλίου Πολέμου Shiloh. Στη φωτογραφία της πρώιμης κατάστασης, νομίζω ότι είναι εμφανής η ποικιλόμορφη οπτική υφή. Αυτό δημιουργήθηκε απλά με την εφαρμογή της ακρυλικής χρωστικής με μια βούρτσα με τρίχες και πολύ νερό. Φυσικά, είναι σημαντικό να συρράψετε, να κολλήσετε με ταινία ή να κολλήσετε το χαρτί Fabriano, έτσι ώστε να μην λυγίζετε το χαρτί όταν εφαρμόζετε υλικά νερού όπως ακουαρέλα, πλύσιμο με κάρβουνο ή μελάνι.
Πάνω από το αρχικό σχέδιο με μολύβι και το πλύσιμο με κάρβουνο, στράφηκα και πάλι σε ένα σκούρο πλύσιμο μελανιού Pelikan India για να ενισχύσω τα σκούρα και, στη συνέχεια, έβαλα την υψηλότερη τιμή ανταύγειων με λευκή κιμωλία. Πρόσθεσα μια απόχρωση του μπλε στη στολή ελαφρά, τραβηγμένη με απαλό παστέλ. Αυτό χρησιμεύει για την αντίθεση της φιγούρας στο ζεστό φόντο της σέπιας. Το σχέδιό μου ήταν να επιτρέψω στο ζεστό χρώμα της σέπιας του εδάφους να αιμορραγεί σε πολλές περιοχές, για να δώσει μια συνολική αίσθηση ζεστασιάς, παρόμοια με τη φλόγα που θα μπορούσε να παρέχει θερμότητα.
Πλήρης: Shiloh2019
Μπιλ Μέρφι
Μελάνι, κάρβουνο, κάρβουνο, παστέλ σε χαρτί Fabrianno Artistico, 24 x 28 cm
Εάν προτιμάτε να συντομεύσετε την εργασία και τον χρόνο που χρειάζεται για να προετοιμάσετε το χαρτί με χρωματιστό έδαφος, υπάρχουν πολλά τονισμένα χαρτιά σχεδίασης διαθέσιμα στην αγορά σήμερα. Δύο που χρησιμοποιώ είναι το χαρτί Canson Mi Tients και το Strathmore Ingres Charcoal Paper. Το χαρτί Ingres είναι γενικά πιο λεπτό και η υφή δεν είναι τόσο έντονη όσο το Canson. Και τα δύο πωλούνται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και ουδέτερων τόνων. Ένα χαρακτηριστικό που μου άρεσε στο χαρτί Canson είναι ότι πωλείται σε ρόλους, επιτρέποντας έτσι μεγάλης κλίμακας σχέδια με κάρβουνο και παστέλ.
Νέα Κατασκευή2016
Μπιλ Μέρφι
Μολύβι παστέλ κάρβουνο και παστέλ σε λευκό χαρτί ρολό Canson, 56 x 132 cm
Η μελέτη ενός κρεβατιού με πρωινό φως είναι ένα παράδειγμα σχεδίασης σε ένα φύλλο χαρτιού Strathmore Ingres Charcoal. Νομίζω ότι το μπλε πράσινο χαρτί αποδίδει μια σαφώς διαφορετική διάθεση για το σχέδιο σε σχέση με τα πιο ζεστά αυγά. Οι φόρμες φόντου έχουν αρκετό αριθμό θερμών παστέλ τιμών.
Μελέτη κρεβατιού2019
Μπιλ Μέρφι
Κάρβουνο και παστέλ σε χαρτί Strathmore Ingres, 56 x 66 cm
Μπιλ Μέρφι
Μολύβι κάρβουνο και παστέλ σε τονισμένο χαρτί Canson, 25 x 25 cm
Εν κατακλείδι, ένα πράγμα που έχω μάθει σχετικά με τη διατήρηση μιας πρακτικής τέχνης είναι ότι πρέπει να βρω τρόπους να διατηρήσω το έργο που φτιάχνω ενδιαφέρον. Αν δεν με ενδιαφέρει να κάνω το έργο, κανείς δεν θα ενδιαφέρεται να το δει. Η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιώ μέσα που μου έχουν γίνει ίσως πολύ οικεία είναι μια καλή μέθοδος για να ανανεώνω τα σχέδιά μου.
Q & A με τον Bill Murphy
Clare: Ποια είναι τα πιο σημαντικά εργαλεία του καλλιτέχνη σας; Έχετε κάποια αγαπημένα;
Bill: Επειδή εργάζομαι σε πολλά μέσα (ζωγραφίζω με ακουαρέλες και περιστασιακά ακρυλικά, ζωγραφίζω σε όλα τα μέσα σχεδίασης και κάνω χαρακτικά και λιθογραφίες) είναι μια δύσκολη ερώτηση. Έτσι, αν μου επιτρέπεται, θα συζητήσω μερικά από τα πιο εσωτερικά εργαλεία. Ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία σχεδίασής μου είναι μια λωρίδα από πλεξιγκλάς μήκους περίπου 20 ιντσών και πλάτους 3 ιντσών. Είναι η ευθεία μου άκρη. Όποτε σχεδιάζω (ή χαράζω ή ζωγραφίζω) και χρειάζομαι μια σκληρή άκρη ή καθαρή ευθεία γραμμή, το χρησιμοποιώ. Είναι καλύτερο από, ας πούμε, έναν ξύλινο χάρακα, επειδή είναι πλεξιγκλάς, μπορώ να δω τι συμβαίνει κάτω και γύρω του.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό εργαλείο που χρησιμοποιώ για όλα τα μέσα είναι ένας μικρός καθρέφτης τσέπης. Αν σχεδιάζω σε μια κατάσταση ζωής και δεν μπορώ να σηκωθώ και να κοιτάξω από απόσταση, μπορώ να κρατήσω τον καθρέφτη κατά μήκος ενός χεριού πίσω και να λάβω όχι μόνο μια προβολή από απόσταση, αλλά και μια αντιστροφή του σχεδίου. Το βρίσκω κρίσιμο, ιδιαίτερα με την προσωπογραφία. Το είδωλο του καθρέφτη μου επιτρέπει να το δω φρέσκο, σαν να είναι για πρώτη φορά.
Clare: Τι συμβουλή έχετε σε όποιον επιθυμεί να βελτιώσει τις δεξιότητές του στο σχέδιο;
Bill: Νομίζω ότι το μεγαλύτερο κακό για το σχέδιό μας είναι ότι συχνά ζωγραφίζουμε το παρελθόν. Δηλαδή όταν κοιτάμε ένα χέρι για παράδειγμα, δεν σχεδιάζουμε το χέρι που είναι μπροστά μας, αλλά μάλλον την ιδέα του χεριού μπροστά μας που μάθαμε σε όλη μας τη ζωή. Αν πραγματικά κοιτάμε την παρούσα στιγμή, αυτό που βλέπουμε, παντού και όλη την ώρα, είναι σχήματα. Όταν μπορούμε να απελευθερώσουμε το μυαλό μας από το εξαρτημένο παρελθόν, από αυτό που μας είπαν ότι μοιάζει με ένα χέρι, και απλά κοιτάξουμε, βλέπουμε μια συλλογή από διάφορα σχήματα, που μαζί θα διαβαστούν ως ένα χέρι. Έτσι, για να απλοποιήσουμε την απάντηση, πρέπει να δούμε το σχήμα και να σχεδιάσουμε το σχήμα, να μην του δώσουμε όνομα και να μην το «σκεφτούμε» πολύ.
Μελέτη με το χέρι2003
Μπιλ Μέρφι
Κάρβουνο και παστέλ σε χαρτί Canson, 20 x 24 cm
Clare: Μπορείτε να μας πείτε για το νέο σας βιβλίο Drawn From Life;
Νομοσχέδιο: Τραβηγμένο από τη ζωή είναι μια μεγάλης μορφής συλλογή σε μέγεθος «coffee table» της δουλειάς μου που εκτείνεται 50 χρόνια, από τα πρώτα μου χρόνια στο σχολείο τέχνης, μέχρι σήμερα. Ήταν το έργο μου για την πανδημία. Ανίκανος να κυκλοφορώ πραγματικά ελεύθερα κατά τη διάρκεια του lockdown, ανίκανος να προσλάβω μοντέλα και να ζωγραφίσω σε μαθήματα ζωής όπως έκανα, αποφάσισα να συγκεντρώσω επιτέλους μια συλλογή από τη δουλειά μου. Το βιβλίο έχει τρία κεφάλαια. ένα για σχέδιο, ζωγραφική και χαρακτική. Περίπου 200 αναπαραγωγές στο σύνολό τους – οι περισσότερες ολοσέλιδες (12 x 12″) Η διαδικασία επιμέλειας του έργου που θα περιλαμβανόταν ήταν κάπως αποκαλυπτική – πρέπει να δείτε σχεδόν όλα όσα έχετε κάνει ποτέ ως καλλιτέχνης θα αφήσει ένα αποτύπωμα μαζί σου για λίγο. Ο σκοπός του βιβλίου ήταν να συγκεντρώσει πολλές δουλειές και να εκμεταλλευτεί την εκπληκτική ποιότητα αναπαραγωγής που υπάρχει τώρα, λόγω της ψηφιακής τεχνολογίας. Ο εκτυπωτής, Blurb, έκανε καταπληκτική δουλειά νομίζω, στην ακρίβεια της αναπαραγωγής.
Το εξώφυλλο του Τραβηγμένο από τη ζωή του Μπιλ Μέρφι
Ο Μπιλ Μέρφι στο στούντιο του.
Ο Bill Murphy γεννήθηκε στο Staten Island της Νέας Υόρκης το 1952. Έλαβε πτυχίο BFA από το The School of Visual Arts, επίσης στη Νέα Υόρκη, το 1975, με ειδικότητα στην εικονογράφηση. Το 1996 ο Μέρφι έλαβε το MFA του από το Κολλέγιο του Βερμόντ και επίσης σπούδασε στο Art Students League και στο Blackburn Printmaking Workshop. Δίδαξε στο Wagner College για 26 χρόνια, συνταξιοδοτούμενος το 2020. Από το 1998 έως το 2003 ήταν Πρόεδρος του Τμήματος Τέχνης. Έχει επίσης διδάξει στο Art Students League της Νέας Υόρκης. Η δουλειά του έχει εκτεθεί σε περισσότερες από 100 ομαδικές, κριτές και μονοπρόσωπες εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Στη Νέα Υόρκη το έργο του αντιπροσωπεύεται από τους Old Print Shop Contemporary Gallery.
@bill.murphy77
